Deze foto,??die ik nog nooit gezien had,??kreeg ik van Joke van Rumpt.

??

Het huis met de witte muur was van ons. Die muur was de scheiding tussen ons huis en dat van de buurman. Het huis van de buurman is hier al volledig verdwenen. Aan de andere kant van ons huis was nog een stroomgat. Daar is de helft van ons huis ingevallen. Wat er nog staat is het smalle tussenstuk. Dat is blijven hangen. Omdat de foto vanaf deze kant is genomen, kun je niet zien hoe smal het overgebleven deel van ons huis was. Later is dat gedeelte afgebroken. Mijn vader heeft kort na de ramp nog een ton met spek weggehaald uit de kelder, die vanuit het overgebleven stuk van het huis nog was te bereiken. De ton met spek had onder water gestaan, maar omdat het spek goed was afgesloten met pekel en daarop een zware steen, was er niets mis mee. We hebben er tijdens de evacuatie in Maassluis nog ruim een half jaar van gegeten.

??

Op de foto zie je goed hoe het met de dijk gesteld was. De trekker rijdt over pas gelegde zandzakken. Daarvoor was er een gat. De dijk was zo broos als wat. Ik??heb??wel eens iemand die er bij geweest is, horen zeggen, dat je de dijk soms voelde bewegen, als je er overheen liep.

??

Toen mijn moeder op zondagmorgen geconfronteerd werd met de meters hoge golven, is ze onmiddellijk met de kinderen naar een iets hoger deel van het dorpje gegaan. Dat was een wijs en kordaat besluit. Ze deelde niet de mening van de buurman, dat het overal eender was, en dat het niet uitmaakte waar je je op dat moment bevond. Gelukkig heeft hij het advies van mijn moeder ter harte genomen. Anders waren hij en zijn vrouw ongetwijfeld verdronken. Uiteindelijk is er van ons huis toch nog een stukje blijven staan, en als mijn moeder en de kinderen zich in dat stukje verschanst hadden,??hadden??ze het overleefd. Maar ze hadden even goed zich in het andere gedeelte van het huis kunnen bevinden, en dan had het heel anders gelopen???

??

Op nog geen kilometer van deze plek zijn negen mensen verdronken. Ze waren op weg in onze richting. Er was een moeder bij met twee kleine kinderen. De vader is wonderwel gered. Toen de muur van water hen overrompelde is hij onder aan de dijk in het prikkeldraad vast komen te zitten. Een boerenjongen uit de buurt heeft hem gered. De reddingsactie had geen halve minuut langer moeten duren, zo uitgeput waren ze.

??

Mijn vader en ik waren tijdens de rampnacht niet thuis. Wij waren op familiebezoek in Maassluis. Toen we van de ramp hoorden, kregen we het een na het andere onheilspellende bericht. Ik was dertien, nog jong. Ik voelde de spanning, maar heb er niets aan over gehouden. Mijn vader werd bijna gek van angst. Hij kon helemaal niets. Het rampgebied was hermetisch afgesloten. In de Ahoy-hal in Rotterdam, waar de vluchtelingen uit het rampgebied werden opgevangen, liep hij als een gekooide tijger heen en weer, telkens mensen aanklampend die hem misschien iets konden vertellen. Pas in de vroege morgen na de nacht van maandag op dinsdag kwam er aan ons wachten een eind. Moeder en de kinderen waren veilig in de Ahoy-hal opgevangen, en in Krimpen aan den IJssel ondergebracht. Voor mijn vader zou ruim een jaar later de ramp nog een staartje krijgen. Hij werd depressief, lag hele nachten wakker. Het was voor ons een moeilijke tijd. Gelukkig knapte hij na een paar weken weer op.

(klik op foto voor vergroting)

De familie Koene is na de ramp zestien maanden ge??vacueerd in Maassluis en Maasdijk. Hun huis aan de??Tilsedijk??in Zuidzijde spoelde grotendeels weg, wat overbleef werd afgebroken. Hier een deel van de familie op de foto in Maassluis. De foto is genomen in het voorjaar of de zomer van 1953. De vrouw links is tante Stien??Vervloet-Van??Geenen??met haar zoontje Thijs op de arm. In het midden staat moeder??Jans??Koene-Vervloet, en naast haar met keuvel ???opoe??? Kaatje??Vervloet-Huibrechtse. De meisjes zijn de zusjes Koene, van links naar rechts:??Henny??(5), Corrie (4),??Ella??(3) en??Tiny??(7).