Startpagina??? > ???Gastschrijvers??? > ???

Thijs Vervloet (61) - Omloop van Flakkee


De auteur is een fervent beoefenaar van de wandelsport. Als zodanig liep hij meermalen de Omloop en de Vierdaagse van Nijmegen, en ook enkele Kennedymarsen. Hij woont met zijn vrouw Gundula in Hoogvliet. Hij is geboren in Leiden, maar woonde in zijn jonge jaren in Maassluis. Zijn vader, Lier Vervloet, is in de Langstraat geboren. Thijs heeft daarom altijd affiniteit met het 'eiland' gehad. Na het overlijden van zijn moeder in 1960 woonde hij zelfs een tijdje bij een tante in Zuidzijde.


Lopen als een Kievit (2013)

Ik ga dit jaar voor de tiende achtereenvolgende maal meedoen aan de Omloop van Flakkee. Ik wandel altijd alleen, omdat ik dan mijn eigen tempo kan bepalen. Dat is bij zo'n lange afstand heel belangrijk. Het kan gebeuren dat iemand bij zo'n wandeling op een bepaald gedeelte precies in hetzelfde tempo loopt. Zo legde ik ooit een stuk van het traject af met een man uit Sommelsdijk. We raakten aan de praat over van alles en nog wat, ook over hoe we ons op de tocht hadden voorbereid. Na onze idee??n te hebben uitgewisseld, moest hij toegeven, dat mijn voorbereiding duidelijk beter was geweest dan de zijne. Al pratend waren we flink opgeschoten. We waren al een heel eind over het strand, en koersten op Port Zelande aan. Daar zouden we koffie drinken en een broodje eten. Mijn wandelmaatje had intussen last van opspelende beenspieren gekregen, maar het vooruitzicht dat zijn vrouw bij de volgende stop stond te wachten om hem een ontspannende massage te geven, gaf hem nieuwe kracht. Toen we bij de tussenhalte aankwamen, raakte ik hem in de drukte kwijt. Hij zou zich wel ergens bij zijn vrouw gevoegd hebben. Ik nuttigde mijn natje en droogje, haalde wat spullen uit mijn tas, en bracht mijn kleding en uitrusting op orde voor het afleggen van het volgende traject. De tas bracht ik bij de organisatie die hem voor mij naar Herkingen zou transporteren. Ik keek uit naar mijn medewandelaar, die ik eerst niet zag, maar plotseling toch achter me opdook. Voor de stop liep hij vrij moeilijk, maar toen we ons weer op gang trokken, bleek dat de massage hem goed had gedaan. Ik gaf hem dan ook een complimentje: 'Man, je loopt weer als een kievit!' 'He,' lachte hij. 'Hoe weet jij dat ik zo heet?' En lachend vervolgden we onze tocht. In mooi tempo liepen we door naar de volgende post. Daar zou zijn vrouw hem opnieuw opwachten, maar de eerste massage had hem zo goed gedaan, dat de tweede niet nodig was. Maar bij een tocht als de Omloop kom je jezelf niet een, twee, maar meerdere keren tegen. En als er eenmaal druk op de spieren is gekomen, krijg je er al gauw toch weer last van. In Ouddorp-Haven had hij dan ook dringend weer een massagebeurt nodig. Ik besloot op hem te wachten, want hij was een gezellige prater. Na twintig minuten konden we verder, maar al gauw bleek dat hij het erg moeilijk had. Vlak voordat we de slikken opgingen, moest hij weer plat voor een behandeling. Ik heb toen aangegeven dat ik niet langer op hem kon wachten. Het moet voor hem natuurlijk een negatief signaal zijn geweest, maar ik kon me niet veroorloven om opnieuw tijd te verliezen. Ik liep op dat moment nog erg goed, maar te veel oponthoud zou me later op kunnen breken. Ik moest zien tijd over te houden om een eventuele inzinking op te vangen. Toen ik van de slikken kwam, zag ik zijn vrouw staan. Ze vertelde dat haar man weer was opgekrabbeld en verder gelopen. Hij moet een paar kilometer achter me hebben gezeten. Toen ik enige dagen later de uitslag bekeek, zag ik dat Kievit nog wel de slikken was overgekomen, maar dat hij daarna de pijp aan Maarten had gegeven.