Mijn hele leven heb ik al een voorliefde voor tassen gehad. Ik bezit ze dan ook in verschillende kleuren en maten. Bij de wisseling van de seizoenen zie ik er altijd wel weer eentje in de winkel liggen die ik gebruiken kan.

Het is begonnen toen ik nog een kleuter was. Ik had altijd graag een tasje bij me. Onderstaande gebeurtenis herinner ik mij dan ook nog heel goed.

Op een keer was ik met mijn ouders ergens op visite. Ik had natuurlijk weer mijn tasje bij me.?? Op een gegeven moment vroeg iemand: ???Ireentje, wat zit er toch allemaal in je tasje????

??De 10-jarige Irene met tasje

Nou, hier ging ik maar al te graag op in. Ik stalde alles uit: een kammetje, een spiegeltje, een portemonneetje, een mooi zakdoekje, een paar snoepjes en ook nog een heel mooi rond doosje. Wat zit daar toch in? ???Oh, das opa zun oage???.??Ik maakte het doosje open. Een lichtblauw kunstoog staarde iedereen aan. Mijn ouders waren stomverbaasd dat ik dit bij me droeg.

Het zat zo:

Mijn opa Jaap Volwerk (1869-1951), die bij ons in huis woonde, was door een bizar ongeluk aan zijn rechter oog blind.

??Opa Jaap Volwerk

Dit ongeluk vond ver voor mijn geboorte plaats, maar de juiste toedracht ervan heb ik altijd geweten. Een koe had met een van haar horens opa???s oog zodanig verwond dat het in het ziekenhuis verwijderd moest worden.

Toen de wond na lange tijd genezen was, kreeg opa een kunstoog dat door een Duitse firma geleverd werd. Deze firma hield ????n keer per jaar zitting in een hotel in Rotterdam. Opa reisde verschillende keren er naar toe om te passen.

Het kunstoog?? werd ???s avonds, als opa naar bed ging, in een kommetje met speciale vloeistof gelegd, zodat het de andere morgen weer schoon ingedaan kon worden.

Opa had ook nog een reserve kunstoog dat in een mooi rond doosje in het dressoir werd bewaard. Het is dat??doosje geweest dat mij als kind altijd fascineerde. Op een keer heb ik het gepakt en in mijn tasje gestopt.

Ik ben er niet voor gestraft. Daar was het eigenlijk allemaal te hilarisch voor. Wel werd het doosje met het kunstoog hierna toch iets veiliger opgeborgen.

Mijn tassenliefde duurde voort. Wanneer ik, eenmaal volwassen, weer eens een nieuwe tas had gekocht, was het mijn oudere zus die altijd zei: ???Weet je nog van opa zun oage????

Nou, en of, ik wist het maar al te goed!

Naschrift mei 2016:

Irene van Vliet-Volwerk schreef ons het volgende: ???Jan Volwerk, zoon van mijn overleden broer Jaap, stuurde mij gisteren een verrassend mailtje.??Na lezing van??bovenstaand stukje was hem iets duidelijk geworden over het mooie zilveren doosje, dat hij had aangetroffen bij de spullen van zijn vader.??Dat doosje had deze altijd als pillendoosje gebruikt. Jan kwam er door mijn verhaaltje achter dat het doosje ooit ook was gebruikt als bewaarplaats voor het reserve oog van zijn overgrootvader???..???