Een winterlandschap

In 2008 zag ik in een uitgave van kunsthandel Mark Smit een schilderij van Andreas Schelfhout (1787 - 1870):

Een ijsgezicht met schaatsers en koek-en-zopie.

Ik vond het destijds te moeilijk om na te schilderen.

Vlak voor kerstmis vorig jaar, ruim tien jaar later, ben ik de uitdaging aangegaan.

Hier het resultaat.??

Vrijwel alle ijsgezichten zijn een beetje mistig, dus ook het mijne.

Dat komt door de lucht.

Het schilderij moet winter uitademen.

Ik laat aan de kijker over om te oordelen, of dat gelukt is.

De sneeuw op de velden in de verte, op de oevers en de boomstammen is niet maagdelijk, maar smerig wit.

Het huis en de schuren zijn oud en vervallen.??

De mensen dragen donkere kleding.

Dat ze allemaal iets doen moet het geheel herkenbaar, levendig en echt maken.

Dit allemaal tot uitdrukking brengen was niet gemakkelijk.

De gepleisterde muur en de rieten daken hebben me heel wat hoofdbrekens gekost.

Lastig ook was het uitbeelden van de gesmolten sneeuw, de ijspegels en de scheuren in het ijs.

Op de achtergrond laat ik nog net het koek-en-zopie zien.

De vlag daarbovenop is goed te onderscheiden tegen de mistige achtergrond.

Met een pratend groepje mensen en de schaatsers op de voor- en achtergrond probeer ik voor levendigheid te zorgen.

??Jan Hersman