Als klein meisje heb ikmet Pasen heel lang in een sprookje geloofd.

Hoe dat zo is gekomen,vertel ik hieronder.

Mijn vader had even buitenhet dorp zijn bedrijf: een witlofloods??met daarbij een schuurtje voor allerlei opslag. Ook had hij daar een renmet kippen en een haan.

Als klein meisje kwam ikhier graag, want er was altijd wel iets te beleven.

In de witlofloods was het???s winters lekker warm. In het schuurtje kon ik heerlijk op mijn manier tentenbouwen van lege veilingkisten en jute zakken. Deze hadden allemaal hun eigenluchtje. Soms roken ze naar uien, aardappels of iets dergelijks, maar dathinderde mij totaal niet.

Ik vond het leuk om dekippen te voeren. Om in de ren te komen, moest ik door een klein deurtje naarbinnen. Ik strooide het voer uit en vulde het waterbakje. Het nachthok binnengaan en daar te zien hoeveel eieren de kippen die dag weer hadden gelegd, vondik het allermooiste.

Ik deed dit alles volovergave, maar was wel altijd op mijn hoede voor de haan. Het beestje heeft mijnooit iets gedaan, maar omdat hij er zo statig uitzag, was ik toch eigenlijkwel een beetje bang voor hem.

Op Paasmorgen mocht ikaltijd al heel vroeg met mijn vader mee om de leghokken leeg te halen. Dekippen bleken die dag geen gewone, maar gekleurde eieren te hebben gelegd. Zewaren zo mooi, dat ik altijd even sprakeloos stond toe te kijken voor ik deeieren heel voorzichtig in het meegenomen mandje legde. Er waren eieren inallerlei kleuren, maar omdat blauw mijn lievelingskleur was, waren er altijdeen paar extra in blauw.

Thuisgekomen kreeg mijnmandje met eieren een ereplaatsje op het dressoir. Een ieder die op bezoekkwam, mocht er een uitzoeken. Dat de kleurstof te ver in het ei wasdoorgedrongen, kon de pret niet drukken.

Jarenlang heb ik mijafgevraagd, hoe onze kippen toch zo precies wisten, wanneer het Pasen was.

Pas veel later kwam ik erachter, dat mijn moeder de avond tevoren druk in de weer was geweest met zakjesblauw, oude koffie en andere kleur- en huismiddeltjes, en dat mijn vader voordag en dauw al een ritje naar zijn bedrijf??had gemaakt om daar mijn paaseieren in het kippenhok te leggen.

Toen was mijn paassprookjeten einde???..

Irene van Vliet-Volwerk

Middelharnis