Irene van Vliet-Volwerk - Dodenherdenking

Mei 2013 Nu wij kort geleden weer op 4 mei de Nationale Dodenherdenking hebben gehad gingen mijn gedachten terug naar een gebeurtenis uit mijn jeugd, toen ik 7 jaar oud was. In Sommelsdijk was het vroeger de gewoonte - nu in Middelharnis - dat er op 4 mei ???s avonds een stille omgang werd gehouden naar de begraafplaats aan de Molenlaan om daar bij het monument, voorstellende een vliegtuigvleugel van de Royal Air Force, een krans te leggen en de graven van de Engelse oorlogsvliegers van bloemen te voorzien. Bij het gemeentehuis aan de Voorstraat kon men zich opstellen. Een muzikant van de muziekvereniging Sempre Crescendo liep met omfloerste trom voorop, gevolgd door een groep van de padvinderij die de krans en de bloemen meedroeg. Daarachter liepen de dames en heren van het gemeentebestuur en de bestuursleden van de Oranjevereniging. Achteraan kon eenieder die dat wilde aansluiten. Het was altijd een lange en plechtige stoet die onder tromgeroffel in beweging kwam. Nu woonde er in de nabijheid van de Molenlaan een meisje dat graag wilde meelopen met deze stille omgang, maar haar ouders vonden haar daar nog te klein voor. Even bij de Voorstraat kijken, dat werd haar wel toegestaan. Wie schetst de verbazing van de ouders, toen zij bij het kijken naar de voorbijtrekkende stoet opeens hun kleine meid met een boeketje bloemen in haar hand parmantig tussen de vele deelnemers zagen meestappen. Wat een ondeugd en???.. hoe kwam zij aan die bloemen? Afijn, de stoet ging verder. Bij de begraafplaats aangekomen zocht iedereen een plaatsje bij het monument. Enkele blazers van Sempre Crescendo stonden hier al opgesteld. Meestal bliezen zij even voor achten een koraal, dan klonk het signaal TAPTOE, en na de twee minuten stilte werden er twee coupletten van het Wilhelmus geblazen die door het publiek werden meegezongen. Nadat de krans en de bloemen waren neergelegd, kwam aan deze plechtige bijeenkomst een einde, en vertrok de stoet weer net zo stil als hij gekomen was. Bij de Voorstraat teruggekomen werd hij ontbonden en iedereen keerde huiswaarts, ook het kleine meisje. Toen zij thuis kwam, werd haar natuurlijk gevraagd hoe zij toch aan die bloemen was gekomen. ???Oh,??? antwoordde zij laconiek : ???Uit de vuilnisbak.??? Nog vele jaren heeft dit meisje meegelopen met de stille omgang, maar dan wel met een bos verse bloemen. Dat kan ik u verzekeren, want dat Sommerdiekse meisje, dat was ik!!!