De Flakkeese roots van Wim van Est

Wim van Est was in de jaren vijftig de bekendste wielrennervan Nederland. Hij won ritten in de Tour de France en droeg in 1951 zelfs deGele Trui. Hij was een oersterke kerel, geboren op 25 maart 1923 in hetBrabantse Fijnaart. Later woonde hij in het destijds wielergekke St.Willebrord, ook wel het Heike genoemd. Wim won veel wedstrijden, maar zijngrootste bekendheid ontleende hij aan een val in een 70 meter diep ravijntijdens de afdaling van de Col d???Aubisque, een dag na het veroveren van de GeleTrui. Omdat zijn val werd gebroken door een plateautje en een boom bleef hijvrijwel ongedeerd. Hij huilde toen hij omhoog werd gehaald, niet om de pijntjesen de krasjes, maar om het verlies van de Gele Trui. Zijn Tour was voorbij,maar een legende was geboren. Zijn sponsor speelde handig in op de val van Wimen legde hem de woorden in de mond, die tot op de dag van vandaag inwielercommentaren steeds weer terugkeren: ???Zeventig meter viel ik diep, mijnhart stond stil, maar mijn Pontiac liep?????? Over Wimvan Est zijn boeken geschreven, in St. Willebrord staat zijn standbeeld.

Wat echter vrijwel niemand weet, is, dat hij naast zijnBrabantse ook Flakkeese roots heeft. Wim van Est is namelijk een achterkleinzoonvan Justina Christina Brands, geboren in 1832 in Nieuwe Tonge als dochter vanGerardus Brands en Wilhelmina Wagemans, namen die bij Flakkee??naren bekend inde oren zullen klinken. Later woonde het gezin Brands in Oude Tonge.

Justina trouwde in 1857 in Oude Tonge met de Brabander Pietervan Est. Hun zoon Adrianus en Elisabeth Nagtzaam kregen een zoon Petrus, devader van Wim. Zijn moeder heette Elisabeth Maria de Bas

Wim van Est stierf op 1 mei 2003, 80 jaar oud.